MRP   چیست؟

برنامه ریزی نیازمندی تولید یا MRP از زیرسیستمهای برنامه ریزی منابع سازمانی است، یک سیستم اطلاعاتی که برای برنامه ریزی مواد مورد نیاز برای تولید و به عبارت دیگر اقلام مشخص شده در سر برنامه تولید (MPS  ) بکار می‌رود.

MRP الگوریتم و زمانبندی مشخصی است که برای فرآیندهای تولیدی با چندین سطح از تولید طراحی شده است. اساس کار به صورت پایین به بالا از MPS شروع و نیازمندی‌های هر جزء را تعیین می‌کند. MRP با استفاده اطلاعات ورودی، نیازمندی های تولید محصولات نهایی مختلف، ساختار سیستم تولید، سطح موجودی فعلی انبار از هر یک از کالاهای تمام شده و میزان حجم معین برای هر بار تولید، برنامه ای زمانبندی شده برای عملیات تولید و خرید مواد اولیه ارائه می دهد.

 انطباق و یکپارچگی منطق MRP با سیستمهای مدیریت پایگاه داده رابطه ای، سیستمهای پشتیبان تصمیم و سیستمهای اطلاعات مدیریت، نسل جدیدی از سیستمها را به نام سیستمهایERP  ارائه نمود که وظیفه مدیریت نیازمندیهای داده و اطلاعات در سرتاسر یک سازمان را برعهده داشت.

در کل ERP، MRP و  MRPIIدر رده سیستم های برنامه ریزی طبقه‌بندی می شوند. ورودی وخروجی آن بشرح ذیل می باشد:

خروجی ها :

1. برنامه ریزی مواد مورد نیاز به صورت کامل مشخص می‌گردد که ممکن است به تولید یا خرید آنها منجر شود.
2. تعیین اینکه چه چیزی را به چه اندازه و چه موقع سفارش دهیم و یا تولید کنیم.
3. تعیین اولویت ها جهت برنامه ریزی موجودی ها و ظرفیت مورد نیاز.

سیر تکاملی نرم افزار ERP، از یک سو به شدت متأثر از سیر تکاملی سخت افزارها و نرم افزارهای کامپیوتری و از سوی دیگر متأثر از تحولات صورت گرفته در زمینه ی مدیریت سازمان ها و محیط رقابتی حاکم بر آنهاست. ERP، به منظور غلبه برمشکلات سیستمهای عملیاتی موجود درسازمانها که از اوایل دهه1960میلادی توسعه پیدا کرده بودند بوجود آمد.

همانگونه که میدانیم در فرآیند ارضای سفارشات، سه حوزه اصلی بازاریابی، تدارکات و تولید درگیر هستند که در هر یک از این حوزه ها، کاربر سیستم های اطلاعاتی نقش مهمی را ایفا میکند. برای مثال سیستم اطلاعات مدیریت بازاریابی، برنامه های کاربردی از قبیل پیش بینی تقاضا و مدیریت سفارشات مشتری را شامل می شود. سیستم اطلاعات مدیریت تدارکات، مدیریت عرضه کنندگان و سفارشات خرید را در بر می گیرد و نهایتا سیستم اطلاعات مدیریت تولید، اطلاعاتی در مورد ردیابی محصولات و قطعات و منابع مورد نیاز برای تولید را شامل میشود. نکته مهمی که در واقعیت با آن روبرو هستیم آن است که دو یا بیش از دو بخش از این حوزه های وظیفه ای نیازمند تسهیم و به اشتراک گذاری اطلاعات با یکدیگر هستند.