فتحعلی شاه و ملک الشعرا 
 
Fatalishah and malekoshoara
 
 
 
***حکایت رفتار زیرکانه برای رهایی از پاسخ گویی***
 
 
 
 
زمانی بود که فتحعلی شاه شعر می گفت و « خاقان » تخلص می کرد .
 روزی قطعه ای از اشعار خود را بر فتحعلی خان صبا ملک الشعرا خواند و از او پرسید که چطور است ؟
ملک الشعرا بی ملاحظه گفت :
 که شعری است خالی از مضمون و پوچ .
خاقان مقهور چنان از این گفته بر آشفت که امر داد ملک الشعرای بیچاره را به اصطبل بردند و بر سرآخوری بستند و مقداری کاه پیش او ریختند .
 پس از مدتی که خشم شاه فروکش کرد صبا را عفو نمود و به حضور پذیرفت .
مدتی بعد که باز شاه شعری گفته بود بر ملک الشعرا خواند و رأی او را در آن باب خواستار شد .
 ملک الشعرا بدون آنکه چیزی بگوید از جای بلند شد و رو به طرف در حرکت کرد .
شاه پرسید :
ملک الشعرا کجا می روی ؟
ملک الشعرا عرض کرد :
 به اصطبل قربان .
شاه خندید و دیگر شعر خود بر او عرضه نداشت .


اثیر