SRM چیست؟
مدیریت ارتباط با توزیع‌کنندگان یا Supplier Relationship Management (SRM) رویکردی سیستماتیک از ارزیابی مشارکت و تأثیر تأمین کنندگان بر موفقیت، تعیین تاکتیک برای به حداکثر رساندن عملکرد تأمین‌کنندگان و توسعه رویکرد راهبردی برای اجرای این تصمیماتاست.

SRM به ایجاد روابط مثبت خریدار و تأمین‌کننده کمک می‌کند و تعیین می‌کند که کدام فعالیت ها در ارتباط با هر تأمین‌کننده باشد. مدیریت ارتباط با تأمین‌کنندگان توسط متخصصان زنجیره تامین درگیر در زمینه‌هایی نظیر تهیه، مدیریت پروژه و عملیات که در آن این متخصصان به طور مرتب با تأمین‌کنندگان مقابله می‌کنند، استفاده می‌شود. SRM شامل هر دو روش تجاری و نرم افزار است.

اهداف مدیریت ارتباط با تأمین‌کننده
تعریف مدیریت ارتباط با تأمین‌کننده می‌تواند سازمان به سازمان متفاوت باشد. با این حال، هدف معمول SRM، ساده‌سازی و بهبود فرآیندهای بین یک خریدار و تأمین‌کنندگان آن، سازمان‌هایی که کالاها و خدمات را عرضه می‌کنند، می‌باشد. درست همانطور که مدیریت ارتباط با مشتری (CRM) برای تسهیل و بهبود فرآیندهای بین یک شرکت و مشتریان آن می‌باشد. تمرکز SRM مبتنی بر توسعه روابط متقابل سودمند با تأمین‌کنندگان، جهت ارتقای کیفیت، بهره وری، نوآوری و سایر مزایا به ویژه آنهایی است که به عنوان استراتژیک ترین برند شناخته شده اند.

مدیریت ارتباط با تأمین‌کننده به طور فزاینده ای اهمیت یافته است، زیرا شبکه‌های تأمین‌کننده خریدار روز به روز بیشتر به هم وابسته می‌گردند و شرکت ها به شدت به تأمین‌کنندگان استراتژیک وابسته هستند. SRM یک مرجع مشترک برای ایجاد ارتباط موثر بین شرکت و تأمین‌کنندگان و اندازه گیری عملکرد عرضه کنندگان ایجاد می‌کند.

فرآیند مدیریت ارتباط با تأمین‌کننده
درست همانطور که تعریف واقعی مدیریت ارتباط با تأمین‌کننده بسته به اینکه کدام سازمان آن را تعریف می‌کند می‌تواند متفاوت باشد، ، فرایندهای منابع استراتژیک مربوط به SRM نیز می‌تواند متفاوت باشد. با این حال، این دسته بندی‌های گسترده را می‌توان برای درک فرایندهای مدیریت رابطه مهم تأمین‌کننده زیر استفاده کرد:

تقسیم بندی تأمین‌کنندگان، که دسته بندی تأمین‌کنندگان بر اساس اهمیت آنها برای کسب و کار، انجام می‌شود؛
توسعه مدل‌های حکومتی و مدیریت عملکرد برای پیاده سازی فرآیندهای کسب و کار و اختصاص ذی‌نفعان به اهداف کسب و کار
بهبود روابط با تأمین‌کنندگان، که شامل به اشتراک گذاری اطلاعات استراتژیک با تأمین‌کنندگان کلیدی برای توسعه محصولات و خدمات بهتر است.

اولین گام در مدیریت ارتباط با تأمین‌کنندگان، تعیین مشارکت تأمین‌کنندگان است، به خصوص با توجه به اهمیت استراتژیک آنها برای موفقیت کسب و کار. تأمین کنندگان مختلف بر سودآوری سازمان تاثیر دارند. به عنوان مثال، تأمین‌کننده ثابت ABC Smartphone Company تأثیر کمی در سودآوری کمپانی دارد، اما تأمین‌کننده اصلی الکترونیک آن تأثیر زیادی دارد. هر گونه خطری برای سازنده ی الکترونیک، خطری جدی برای گوشیهای هوشمند ABC است. این باعث می‌شود که سازنده الکترونیک یک شریک کلیدی استراتژیک باشد.

پس از فرآیند تقسیم بندی تأمین‌کننده، سهامداران باید راهبردها و فرآیندهای اصلی را تعیین کنند. در صورت مناسب بودن کار با تأمین‌کنندگان کلیدی استراتژیک، این شامل ذی‌نفعان مناسب تشکیل پروسه‌های حکومتداری داخلی، اختصاص دادن به گروه‌های خاص یا افراد روابط عرضه کننده خاص می‌شود. این همچنین شامل تنظیم و اندازه گیری اقدامات عملیاتی، با بررسی مشارکتکنندگان برای اطمینان از اینکه فرآیندهای در مسیر هستند.

یکی از مزایای مهم مدیریت ارتباط با تأمین‌کننده، امکان همکاری با شرکای استراتژیک برای افزایش نوآوری از طریق بهبود فرآیند، توسعه محصول یا هر دو است.

توجه داشته باشید که هرچند مدیریت ارتباط با فروشنده می‌تواند به تمامی سطوح شرکا اعمال شود، اهداف در سطوح مختلف متفاوتند.