ظهارات اخیر دبیر شورای عالی اطلاع‌رسانی کشور در تأیید یک شرکت خاص سازنده ضدویروس، دلسردی عمیقی را در میان شرکت‌های خصوصی و حتی دولتی فعال در حوزه امنیت اطلاعات ایجاد کرد.


اسماعیل ذبیحی - بیش از دو ماه از رونمایی نخستین ضدویروس صددرصد بومی کشور می‌گذرد؛ اما به نظر می‌رسد که هنوز تا رسیدن به تولید انبوه و بهره‌گیری عملی از این نرم‌افزار امنیتی ملّی،‌ راه بسیار طولانی‌تری در پیش داشته باشیم.

در این میان متأسفانه برخی از مسئولان تصمیم‌گیر در حوزه فناوری اطلاعات، در عمل نشان داده‌اند که هنوز رویکرد واحد، هماهنگ و البته قاطعی در حمایت از تولید ضدویروس بومی و ملی ندارند و به رغم ژست‌های مثبت رسانه‌ای و تأکید مبرم بر لزوم تولید نرم‌افزارهای استاندارد امنیتی در داخل کشور، علاقه خود را به محصولات خاص خارجی پنهان نمی‌کنند!

سخنان اخیر حجت‌الاسلام حمید شهریاری،‌ دبیر شورای عالی اطلاع‌رسانی کشور و رییس مرکز آمار و فناوری اطلاعات قوه قضاییه در جشنواره وبگاه‌های حکومتی و نام بردن از یک شرکت روسی فعال در حوزه امنیت اطلاعات به عنوان بهترین تولید کننده نرم‌افزارهای ضدویروس از نظر برخی از دستگاه‌های حاکمیتی کشور، نشانه‌ای است پررنگ از عدم وجود قاطعیت و یکپارچگی در میان برخی مسئولان برای حمایت از تولید و بهره‌گیری از نرم‌افزارهای بومی.

فارغ از این که نام بردن از یک برند تجاری خارجی توسط یکی از مسئولان مهم کشوری، در یک همایش رسمی و دولتی، تا چه حد می‌تواند عملکرد قابل قبولی باشد، دست کم انتظار می‌رود که برای حمایت از تولید محصولات بومی در حوزه فناوری اطلاعات، تمام مدیران کشوری رویه حمایتی واحد و قاطعی را اتخاذ کنند. روندی که در نهایت به سود تولید ملی و سرمایه افزوده کشور باشد؛ نه در جهت منافع شرکت‌های خاص خارجی که لزوماً در جهت منافع ملی ما حرکت نمی‌کنند.

علاوه بر این، متأسفانه اظهارات اخیر دبیر شورای عالی اطلاع‌رسانی کشور در تأیید یک شرکت خاص سازنده ضدویروس، دلسردی عمیقی را در میان شرکت‌های خصوصی و حتی دولتی فعال در حوزه امنیت اطلاعات ایجاد کرد و این سئوال را در ذهن‌ها متبادر نمود که چرا نهادهای رسمی مانند شورای عالی اطلاع‌رسانی و یا برخی دیگر از دستگاه‌های حاکمیتی، نگاه عادلانه و علی‌السویه به زحمات و تلاش‌های تمام شرکت‌های امنیتی فعال در کشور ندارند.... شرکت‌هایی که گاه به صورت شبانه‌روزی برای حفاظت از اطلاعات و تجهیزات حساس سازمانی کشور کوشش می‌کنند و بسیاری از مراکز حساس و استراتژیک را از گزند تهدیدهای امنیتی در فضای سایبر مصون نگاه می‌دارند.