چرا برخی از شرکت های امنیتی به ویژه شرکت هایی از روسیه و آمریکا، تلاش کردند تا ویروس ساده و ابتدایی "“Madi را به صورت یک تهدید جدی و فوق العاده خطرناک جلوه دهند و باعث سردرگمی و نگرانی بسیاری از مدیران شبکه های سازمانی و حتی کاربران خانگی کشور شوند.


اسماعیل ذبیحی - شرکت امنیتی پاندا - انتشار یک ویروس بسیار ساده و ابتدایی با عنوان “Madi” و بزرگنمایی آن توسط رسانه‌های عمدتاً سیاسی جهان نظیر رویترز، بی بی سی، فاکس نیوز و ... این سئوال را در ذهن ها متبادر کرده که چرا در تحلیل بدافزارهایی که به نحوی با کشور ایران و برنامه‌های صنعتی آن مربوط می شوند، تا این حد بزرگنمایی و اغراق صورت می‌گیرد و بلافاصله تمام رسانه‌های غرب و شرق جهان بسیج می‌شوند تا حتی کوچک‌ترین تحلیل‌ها و گمانه‌زنی‌ها درباره این بدافزارها را به سرعت در سرخط اصلی خبرهای خود قرار دهند.

بر اساس گزارش شرکت ماهر(مرکز ملی مدیریت، امداد و هماهنگی رخدادهای کشور):
"ویروس “Madi” یک بدافزار بسیار ساده است که توسط تقریباً تمام برنامه های ضدویروس شناسایی می‌شود و حالا مشخص نیست که چرا به طور گسترده مورد پوشش خبری قرار می‌گیرد."
این مسئله البته مورد تأیید اغلب شرکت‌های امنیتی ست به جز شرکت‌های خاصی که این ویروس را برای اولین بار(!) کشف کرده‌اند و در بزرگنمایی آن به حدی تلاش کردند تا مسئله “Madi” به رسانه‌های بزرگ جهان کشیده شده و زمینه برای جنجال‌آفرینی علیه کشور ایران فراهم شود.

البته بسیاری از رسانه‌های بزرگ جهان، یا به علت ضعف دانش فنی در حوزه فناوری اطلاعات و یا به دلایل سیاسی و یا حتی در جهت ایجاد تشویش روانی علیه کشوری مانند ایران که مورد هجمه رسانه‌های شرق و غرب است، آتقدرها هم نسبت به بزرگنمایی تهدیدها علیه ایران(حتی اگر این تهدیدها کم اهمیت و غیرواقعی باشند)، بی‌میل نیستند.

این رسانه ها خواسته و یا ناخواسته به این نکته بسیار ساده توجه نمی کنند که تمام ویروس های رایانه ای، حتی "استاکس نت"، "فلیم" و حالا“Madi” برای فعالیت های تخریبی خود با محدودیت های فراوانی مواجهند. مثلاً تمام ویروس هایی که به سرقت یا جاسوسی اطلاعات می پردازند، فقط در سیستم های عامل خاصی توان اجرا دارند. این یعنی اگر شما اطلاعات فوق محرمانه خود را در یک رایانه مجهز به سیستم عامل Mac OS و یا لینوکس ذخیره کنید، ویروس های تحت سیستم عامل ویندوز مانند "فلیم" یا “Madi” ،هرچقدر هم که خطرناک باشند، توانایی دسترسی و سرقت آن اطلاعات را نخواهند داشت.

هم چنین اگر ارتباط رایانه های حساس و حاوی اطلاعات محرمانه را از شبکه های کوچک محلی، اینترنت و یا از شبکه های گسترده سازمانی قطع کنیم، حتی به فرض نفوذ ویروس های سارق اطلاعات از طریق حافظه های جانبی و پورت های یو اس بی، باز هم این ویروس ها قادر به انتقال اطلاعات سرقت شده به بیرون از ان مجموعه سازمانی نخواهند بود. و عملکرد تخریبی آن ها عملاً عقیم و بی نتیجه خواهد ماند.

بنا براین نباید تصور کرد که حتی خطرناک ترین بدافزارها ی کشف و اعلام شده، یک تهدید غیر قابل کنترل و یا یک نابودگر تمام عیار هستند. بلکه باید وجه اشتراک تمام ویروس های رایانه ای، محدودیت های عملیاتی آن ها و روش کنترل و انسداد نفوذ آنها را به خوبی فرا بگیریم و این روش ها را همواره به روز نگاه داریم.


اما در این میان نقش شرکت های امنیتی چیست؟
چرا برخی از شرکت های امنیتی به ویژه شرکت هایی از روسیه و آمریکا، تلاش کردند تا ویروس ساده و ابتدایی "“Madi را به صورت یک تهدید جدی و فوق العاده خطرناک جلوه دهند و باعث سردرگمی و نگرانی بسیاری از مدیران شبکه های سازمانی و حتی کاربران خانگی کشور شوند.
جالب تر این که چرا برخی از شرکت های امنیتی و به تبع آنها بسیاری از رسانه های سیاسی به جای اینکه درباره راهکارهای امنیتی و پیشگیری از نفوذ ویروس اطلاع رسانی کرده و روی روش های ردیابی و خنثی سازی تهدیدهای رایانه ای تأکید کنند، روی خود تهدیدها، ویروس ها، فعالیت های مخرب و قابلیت های تخریبی آن ها تمرکز می کنند. بدون شک این مسئله موجب تأثیر منفی بر روی جو روانی و امنیتی حاکم بر فضای مجازی کشور می گردد.

متأسفانه به نظر می رسد شرکت های امنیتی و نیز رسانه های سیاسی غربی یا شرقی که ویروس ساده“Madi” را تا این حد بزرگ و جنجال آفرین تصویر کردند، هر دو در راستای منافع خود حرکت کرده اند؛ دسته ای در جهت بهره برداری رسانه ای برای مقاصد تجاری و دسته ای دیگر در جهت جنجال آفرینی و ایجاد تنش برای بهره برداری سیاسی و سازمانی ...